ارتباط بین کیفیت زندگی و حمایت اجتماعی در بیماران سکته مغزی

زمینه و هدف: بیماران مبتلا به سکته مغزی با مشکلات متعدد جسمی، حسی ادراکی، ذهنی، روانی و اجتماعی درگیر هستند، که این امر منجر به کاهش کیفیت زندگی در این بیماران می­شود. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط کیفیت زندگی و حمایت اجتماعی در بیماران سکته مغزی انجام شده است.   روش بررسی: مطالعه حاضر یک مطالعه همبستگی بود؛ جامعه پژوهش کلیه بیماران مبتلا به سکته مغزی در شهر مراغه بودند. نمونه­گیری به روش آسان و با توجه به معیارهای ورودی انجام شد. مجموعاً 106 بیمار واجد شرایط انتخاب شدند و داده­ها به وسیله ابزار کیفیت زندگی و حمایت اجتماعی تهیه شده توسط پژوهشگر و با روش مصاحبه جمع آوری گردید. سپس داده­ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (ضریب پیرسون، آنالیز رگرسیون چندگانه) توسط نرم افزارspss (ver. 15) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.   یافته ها: نتایج نشان داد کیفیت زندگی در 8/70 درصد و حمایت اجتماعی در 1/82 درصد بیماران مطلوب می­باشد و بین این دو متغیر رابطه مستقیم و معنی­داری وجود دارد (3/0= r و 002/0 = p ) . در زیر شاخه های کیفیت زندگی بعد اجتماعی در 2/97 درصد و بعد جسمی در 2/63 درصد بیماران مطلوب بود در حالی که بعد روانی در نیمی از بیماران نامطلوب بود. در زیر شاخه­های حمایت اجتماعی بیشترین حمایت مطلوب مربوط به بعد حمایت عاطفی بود (2/96 درصد)، تأثیر حمایت ابزاری و حمایت اطلاعاتی بر کیفیت زندگی از نظر آماری معنی­دار نبود.   نتیجه گیری: نزدیک به یک سوم از بیماران مورد مطالعه از کیفیت زندگی و حمایت اجتماعی مطلوبی برخودار نبودند و با توجه به رابطه­ی مثبت بین این دو، به خصوص تأثیر بارز حمایت در بعد عاطفی بر کیفیت زندگی توصیه می شود برنامه ریزان مراقبتی و مسئولین ترتیبی اتخاذ نمایند تا علاوه بر تقویت حمایت ابزاری و اطلاعاتی حمایت عاطفی در این گروه تقویت و بدین طریق موجب بهبود کیفیت زندگی بیماران گردد.